CADAVER

CADAVER

a cadendo, Latinis Graecisque, quibus πτῶμα dicitur. Quod videre propinquis aliisque olim nefas, attrectare, piaculum habitum. Vide infra ubi de Funebribus ac Morticinio. Hinc Cadavera hostium sepulturâ arcendi aut canibus laceranda obiciendi, consuetudo, atrox, at vetus est. Ita enim iam Homerus ll. α. v. 4.

------ αὐτοὺς δ᾿ ἑλώρια τεῦχε κύνεςςιν

Οἰωνοῖσί τε πᾶσιν.

---- Ipsos vero praedam obiecit canibus

Volucribusque carmvoris omnibus.

Et Il. ψ. v. 174.

Δώδεκα μὲν Τρώων μεγαθὐμων υἱέας ἐςθλοὺς,

Τοὺς ἅμα σοι πάντας πῦρ ἐςθίει. Ε῞κτορα δ᾿ οὔτι

Δώτω Πριαμίδην πυρὶ δαπτέμεν, ἀλλὰ κύνεςςι.

Duodceim quidem Troianorum magnanimorum filios egregios,

Quos tecum omnes ignis devorat. Hectora vero neutiquam

Dabo Priamidem igni depascendum, sed canibus.

Quamvis Sapientibus idem sepulchrum. Petronius. At enim fluctibus obruto non contingit sepultura, Tamquam intersit perituro, corpus quae ratio consumat, ignis an fluctus, an mora. Quidquid feceris, omnia haec eodem ventura sunt. Ferae tamen corpus lacerabunt. Tamquam melius ignis abripiat. Crudele enim, ultra mortem saevire. At non vetustô solum aevô, sed et recentiori, per varias contumelias id factum saepius. In Historia Sacracen. Georgii Elmacini l. 2. c. 2. filios Ommiae effodit atque combussit Abdalla. Et mox, profectus Rusapham, sepulchrô eruit Hisiamum ---- et centum atque viginti plagis eum cecidit, donec caro eius dispergeretur, quam deinde collectam igne combussit. Historiae Principum apud Romanos, Pontificumque notissimae. Inprimis memorabilis rigor in Phocae Tyranni cadaver, licet sine dubio peiora meriti; exercitus iussu Heraclii Imperat. apud Nicephorum Gregor. qui ludibriis illud innumeris expositum prolixe refert: cuiusmodi exempla in Graeca eius Imperii Historia ubique occurrunt, ut pluribus dicemus infra, in voce Tractio cadaveris, vide etiam Caro humana. Quantô humanius Athenienses, qui hostium cadavera sepulturae neutiquam negârunt. Urde Statius Theb. l. 9. v. 518.

------------ ubi Cecropiae post proelia flammae?

Theseos ignis ubi est?

Ubi vetus Scholiastes, Morem, ait, Atheniensium tangit, qui hostium cadavera non negabant sepulturae, instituente Theseô? Et Romani apud quos damnatorum quoque Cadavera non facile negata fuisse petentibus, nisi in crimine Maiestatis maxime, ut et iis qui relegati aut deportati fuissent in Insulam, ex Rescriptis Augusti, Severi et Antonini Caracallae, docent Ulpianus et Martianus; quod hâc tamen restrictione capit Barthius, ut isti in loco obitus sepeliri quiverint, alidi non, sine Rescripto etc. Imo et quibuslibet petentibus danda censuit Paulus ICtus. Et Diocletianus ac Maximinianus Imperatores ita responderunt, Obnoxios criminum dignô suppliciô affectos sepulturae tradi non vetamus. Vide L. 2. Code. de Relig. Quod legi divinae Hebraeis datae, ut omnis virtutis, ita et humanitatis Magistrae consonum, quae illos ipsos, qui suspensi patibuslo erant (quod maximopere ignominiosum censebatur, vide Numer. c. 25. v. 4. Deuteron. c. 21. v. 23. 2. Sam. c. 21. v. 26.) eôdem die sepeliri iubet, vide plura in hanc rem, apud Hug.>

Grotium de Iure Pacis et Belli l. 2. c. 19. ut et hîc passim, inprimis ubi de Asini Sepultura et in voce Insepulti. De Cadaverum vero cura, hic infra.